Bankvast
Doe maar. Doe
maar gewoon of dit hier thuis
is. Daar zit je
dan. Daar ben je. Daar schrijf je.
Van daar kijk je.
Weet je dat je van een poes
geen voetstappen
hoort, van een vis geen adem.
Daar vraag je je
af of er groene rozen zijn, ergens.
Weet je zwijgend
naast je een vergeelde oude foto
waarop je erg blij
bent met een blikken trommel,
onder bewasemde
gebeden in rechtschapen wil.
Daar is heel die
kamer voor je, met daarin het
uitzicht op gras
op graven van aflijvige vrienden,
op porfieren wanden,
op seizoenen vol heuvels.
Op rondes vol
renners, met een pintje nabij. Op
parmantige
herinneringen aan hoe frambozenrood
en narcissengeel
je oudste speelgoed wel niet was.
Onzichtbaar ben
je daar. Als een uil in een woud,
als een lezende mens
in de hoek van een bank.
Voor
frambozenrood en narcissengeel gaat onze dank uit naar Leen Huet
.JPG)
Ron Scherpenisse en Bert Bevers december 2013 te Antwerpen.
